Hermann Hesse - Bozkırkurdu

2015'in okuduğum en iyi kitaplarındandır Bozkırkurdu! Müthiş bir anlatım ve konusu var. Oradan oraya, tiyatro sahnesindeymiş gibi maske takan insanlar, canına yandığım dünya ve yaşama\var olma sorunu üzerine müthiş bir yazıt!

Alman yazar Hermann Hesse'in belki de en sevdiğim kitabı oldu. En azından okuduklarım arasında diyebilirim. Konu itibariyle, yazım tarzı olsun, ister istemez düşünmemekten paslanmış beyninize adeta çözücü yağ niteliği taşıyor.

Nedense, aklıma okurken sık sık Henry Miller'ın Yengeç Dönence'si geldi. O kitaba da bayılmıştım. Sizlere tavsiyem bulup okumanız, hayatınızı değiştirmeyecek ama, çoğu eksim noktaların göz önünde olup, şimdiye değin nasıl fark etmediğinize sizlerde benim gibi çok şaşıracaksınız. Bozkırkurdu karakterini (Harry) çok seveceksiniz, emin olun.

“İnsanların büyük çoğunluğu yüzmesini öğrenmeden yüzmek istemez. Yüzmek istememeleri doğal, çünkü karada yaşamak için dünyaya gelmişler; suda değil. Ve düşünmek istememeleri de doğal, çünkü yaşamak için yaratılmışlar; düşünmek için değil! Evet, kim düşünürse, kim düşünmeyi kendisi için temel uğraş yaparsa bundan ileri bir noktaya ulaşabilir. Ne var ki, karayla suyu değiş tokuş etmiştir. Böyle biri bir gün gelip suda boğulur.”

Ölmeden Önce Okunması Gereken 1001 Kitap'tan Biri!

YKY'den çıkmış kitabın tanıtım yazısı aşağıda.

"Bozkırkurdu'nun, deneysel cesaret anlamında Ulysses'ten aşağı kalmayan bir yapıt olduğunu söylemeye gerek var mı? Bozkırkurdu, okumanın ne demek olduğunu uzun zamandır ilk kez hatırlattı bana."

"Harry kendi içinde bir 'insan' bulur, düşüncelerden, duygulardan, uygarlıktan, dizginlenmiş ve yüceltilmiş doğadan kurulup çatılmış bir dünyadır bu; ayrıca, bir 'kurt' bulur içinde, içgüdülerden, vahşilikten, acımasızlıktan, yüceltilmemiş, yontulmamış doğadan bir dünya bulur. Varlığının böyle açık seçik ikiye ayrılmasına, birbirine düşman iki yarıma bölünmesine karşın, yine de kurt ile insanın bazı mutlu anlarda birbiriyle kardeş kardeş geçindiğini görür."

Uçarı bir "yaşam" insanı olmaya kalkışan katıksız bir "düşün" insanının, bu ikilemin gelgitleriyle oradan oraya savrulan yalnız bir ruhun, Bozkırkurdu'nun hikayesi. Aydın geçinenlerin, bildikleriyle büyüklenenlerin, bilmediklerini küçümseyenlerin, bunu yaparken -bilinçli ya da bilinçsiz- yaşamı kaçıranların yüzüne inen bir tokat.

Tweet